<p>मराठीतील उत्तमोत्तम साहित्यकृती<br>
कविता - मातीची दर्पोक्ती<br>
कवि - कुसुमाग्रज<br>
अभिवाचक - मंदार कुलकर्णी<br>
<br>
घनधार मृगाचा प्राशुनिया पर्जन्य<br>
त्या तृषार्त भूवर आले नव चैतन्य,<br>
उन्माद चढे, तो दर्प दर्वळे भोती<br>
<br>
थरथरा कापली वर दर्भाची पाती<br>
ते सुस्त धूलिकण गाउ लागले गीत<br>
<br>
कोलाहल घुमला चहूकडे रानात-<br>
अभिमानी मानव ! आम्हाला अवमानी !<br>
बेहोष पाउले पडती अमुच्यावरुनी<br>
त्या मत्त पदांना नच जाणीव अजूनी<br>
की मार्ग शेवटी सर्व मातिला मिळती<br>
मातीवर चढणे एक नवा थर अंती !<br>
दर्पणी पाहु द्या रमणि रूप दर्पात<br>
वा बाहू स्फुरु द्या बलशाली समरात<br>
पांडित्य मांडु द्या शब्दांचा आकांत<br>
<br>
ते रूप, बुद्धि ती, शक्ति, आमुची भरती,<br>
मातीवर चढणे एक नवा थर अंती !<br>
कित्येक शिकंदर जग जिंकुनिया गेले<br>
कित्येक वाल्मिकी अखेर इकडे आले<br>
कित्येक मनू अन् मुनी धुळीने गिळले<br>
स्मृतितीलहि त्यांच्या ओळी अंधुक होती<br>
मातीवर चढणे एक नवा थर अंती !<br>
पाहून हासु ये तुमचे ताजमहाल<br>
अन् गर्व किती तो ! काल काय जिंकाल ?<br>
<br>
शेकडो ताजही जिथे शोभले काल<br>
ती प्रचंड नगरे आज आमुच्या पोटी<br>
मातीवर चढणे एक नवा थर अंती !<br>
धनवंत असू द्या, असु द्या दीन भिकारी<br>
कुणि संत असू द्या वा पापी व्यभिचारी<br>
इकडेच वाहते सर्वांची रहदारी<br>
हो भस्म चितेवर सारी नीति-अनीति<br>
मातीवर चढणे एक नवा थर अंती !<br>
मरणोत्तर वाटे होइल आशापूर्ति<br>
<br>
स्वर्गीय मंदिरें घ्यायाला विश्रांति<br>
लाभेल प्रभूची वा प्रमदांची प्रीति<br>
त्या व्याकुल मतिला इथेच अंतिम शांती<br>
मातीवर चढणे एक नवा थर अंती !<br>
ही क्षुद्र बाहुली कोण करी निर्माण ?<br>
बेताल नाचवी, सूत्रधार हा कोण ?<br>
मातीतच अंती त्याचेही निर्वाण ?<br>
स्वामित्व जगाचे अखेर अमच्या हाती<br>
मातीवर चढणे एक नवा थर अंती !</p>
---
Send in a voice message: https://podcasters.spotify.com/pod/show/natakwala/message
