Description
<p><br>
मराठीतील उत्तमोत्तम साहित्यकृती</p>
<p>कविता - अहि-नकुल</p>
<p>कवि - कुसुमाग्रज</p>
<p>अभिवाचक - मंदार कुलकर्णी<br>
<br>
ओतीत विखारी वातावरणी आग<br>
हा वळसे घालित आला मंथर नाग,<br>
मधुनीच उभारी फणा, करी फूत्कार<br>
ये ज्वालामुखिला काय अचानक जाग!<br>
<br>
कधि लवचिक पाते खड्गाचे लवलवते,<br>
कधि वज्र धरेवर गगनातुन कडकडते,<br>
कधि गर्भरेशमी पोत मधे जरतार<br>
प्रमदेचे मादक वस्त्र जणू सळसळते.<br>
<br>
मार्गावर याच्या लवत तृणाची पाती<br>
पर्णांवर सुमने मोडुनि माना पडती<br>
थरथरती झुडुपे हादरती नववेली<br>
जग गुलाम सारे या सम्राटापुढती.<br>
<br>
चालला पुढे तो-काय ऐट!आनंद!<br>
अग्नीचा ओहळ ओहळतो जणु मंद,<br>
टाकली यमाने कट्यार वा कनकाची<br>
चालली बळींचा वेध घेत ही धुंद.<br>
<br>
वा ताण्डव करता सोम प्राशुनी काली<br>
रक्तात नाहली,शिरमुंडावळ भाली<br>
थयथया नाचता नरड्यांवर प्रेतांच्या,<br>
हे कंकण निखळुनि पडले भूवर काली.<br>
<br>
चालला पुढे तो लचकत मुरडत मान,<br>
अवतरे मूर्तिमान् मल्हारातिल तान<br>
चांचल्य विजेचे,दर्याचे गांभीर्य<br>
चालला मृत्युचा मानकरीच महान!<br>
<br>
हा थांब-कुणाची जाळीमधे चाहूल,<br>
अंगारकणापरि नयन कुणाचे लाल,<br>
आरक्त ओठ ते ध्वजा जणू रक्ताच्या,<br>
रे नकूल आला!आला देख नकूल!<br>
<br>
थबकलाच जागी सर्प घालुनी वळसा,<br>
रिपु समोर येता सोडुनि अन् आडोसा,<br>
भूमीस मारुनी मागे तीव्र तडाखा,<br>
घे फणा उभारुन मरणाचा कानोसा.<br>
<br>
पडलीच उडी! की तडितेचा आघात!<br>
उल्केपरि तळपत कण्यात घुसले दात,<br>
विळख्यावर विळखे कसून चढवी सर्प,<br>
फुंफाट करी अन् पिशापरी त्वेषात!<br>
<br>
रण काय भयानक, लोळे आग जळात!<br>
आदळती,वळती,आवळती क्रोधात,<br>
जणु जिंकायासी गगनाचे स्वामित्व<br>
आषाढघनांशी झुंजे वादळवात!<br>
<br>
क्षणि धुळीत गेली वहात तो विषधार<br>
शतखंडित झाले ते गर्वोन्नत ऊर<br>
विच्छिन्न तनूतुनि उपसुनि काढुनि दात<br>
वायापरि गेला नकुल वनातुनि दूर.<br>
<br>
संग्राम सरे , रक्ताचे ओघळ जाती,<br>
आनंदे न्हाती त्यात तृणाची पाती,<br>
पिंजून कापसापरी पडे तो नाग,<br>
ते खंड गिळाया जमले किटक भोती!</p>
---
Send in a voice message: https://podcasters.spotify.com/pod/show/natakwala/message
