شعر پارسی / Persian Poetry

ساقیا برخیز و دَردِه جام راخاک بر سر کن غمِ ایّام راساغرِ مِی بر کَفَم نِه تا ز بَربَرکِشَم این دلقِ اَزرَق‌فام راگرچه بدنامی‌ست نزد عاقلانما نمی‌خواهیم ننگ و نام راباده دَردِه چند از این بادِ غرورخاک بر سر، نفسِ نافرجام رادودِ آهِ سینهٔ نالانِ منسوخت این افسردگانِ خام رامحرمِ رازِ دلِ شیدایِ خودکس نمی‌بینم ز خاص و عام رابا دلارامی مرا خاطر خوش استکز دلم یک باره بُرد آرام راننگرد دیگر به سرو اندر چمنهرکه دید آن سروِ سیم‌اندام راصبر کن حافظ به سختی روز و شبعاقبت روزی بیابی کام رانوازنده:#Alireza__Paknia##ganjoor#Hafez#حافظ

دل می‌رود ز دستم صاحب‌دلان خدا رادردا که راز پنهان خواهد شد آشکاراکشتی‌شکستگانیم ای بادِ شُرطِه برخیزباشد که باز بینم دیدارِ آشنا راده‌روزه مِهرِ گردون افسانه است و افسوننیکی به جای یاران فرصت شمار یارادر حلقهٔ گُل‌ و مُل خوش خواند دوش بلبلهاتِ الصَّبُوحَ هُبّوا یا ایُّها السُّکاراای صاحبِ کرامت شُکرانهٔ سلامتروزی تَفَقُّدی کن درویشِ بی‌نوا راآسایشِ دو گیتی تفسیرِ این دو حرف استبا دوستان مُرُوَت با دشمنان مُدارادر کویِ نیک‌نامی ما را گذر ندادندگر تو نمی‌پسندی تغییر کن قضا راآن تَلخ‌وَش که صوفی اُم‌ُّالخَبائِثَش خوانداَشهیٰ لَنا و اَحلیٰ مِن قُبلَةِ العَذاراهنگامِ تنگ‌دستی در عیش کوش و مستیکاین کیمیایِ هستی قارون کند گدا راسرکش مشو که چون شمع از غیرتت بسوزددلبر که در کفِ او موم است سنگِ خاراآیینهٔ سِکَندر جامِ مِی است بنگرتا بر تو عرضه دارد احوالِ مُلکِ داراخوبان پارسی‌گو بخشندگانِ عمرندساقی بده بشارت رندانِ پارسا راحافظ به خود نپوشید این خرقهٔ مِی‌ْآلودای شیخِ پاک‌دامن معذور دار ما رانوازنده:#Alireza__Paknia##ganjoor#Hafez#حافظ

به مُلازِمانِ سلطان، که رساند این دعا را؟که به شُکرِ پادشاهی، زِ نظر مَران گدا راز رقیبِ دیوسیرت، به خدای خود پناهممَگَر آن شهابِ ثاقِب مددی دهد، خدا را!مُژِه‌یِ سیاهت اَرْ کرد به خونِ ما اشارتز فریبِ او بیندیش و غلط مکن، نگارادلِ عالمی بِسوزی چُو عِذار بَرفُروزیتو از این چه سود داری، که نمی‌کنی مدارا؟همه‌شب در این اُمیدم که نسیمِ صبحگاهیبه پیام آشنایان، بنوازد آشنا راچه قیامت است جانا، که به عاشقان نمودی؟دل و جان فدای رویت، بِنَما عِذار ما رابه خدا، که جرعه‌ای دِه تو به حافظِ سحرخیزکه دعایِ صبحگاهی، اثری کند شما رانوازنده:#Alireza__Paknia##ganjoor#Hafez#حافظ

اگر آن تُرکِ شیرازی به‌‌ دست‌ آرَد دلِ ما رابه خال هِندویَش بَخشَم سَمَرقند و بُخارا رابده ساقی مِیِ باقی که در جَنَّت نخواهی یافتکنارِ آبِ رُکناباد و گُل‌گَشتِ مُصَلّا رافَغان! کاین لولیانِ شوخِ شیرین‌کارِ شهرآشوبچُنان بُردند صبر از دل که تُرکان خوانِ یَغما راز عشقِ ناتمامِ ما جمالِ یار مُستَغنی‌ استبه آب و رنگ و خال و خط چه حاجت رویِ زیبا را؟مَن از آن حُسنِ روزاَفزون که یوسُف داشت دانستمکه عشق از پردهٔ عِصمت بُرون آرَد زُلِیخا رااگر دشنام فرمایی و گَر نفرین دعا گویمجوابِ تلخ می‌زیبَد لبِ لَعلِ شِکرخا رانصیحت گوش کن جانا که از جان دوست‌تر دارندجوانانِ سعادتمند پندِ پیرِ دانا راحَدیث از مُطرب و مِی گو و رازِ دَهر کمتر جوکه کس نَگشود و نَگشاید به حکمت این مُعمّا راغزل گفتی و دُر سُفتی بیا و خوش بخوان حافظکه بر نظمِ تو اَفشانَد فَلَک عِقد ثُریّا رانوازنده:#Alireza__Paknia##ganjoor#Hafez#حافظ

صلاحِ کار کجا و منِ خراب کجا؟ببین تفاوتِ رَه کز کجاست تا به کجادلم ز صومعه بگرفت و خِرقِهٔ سالوسکجاست دِیرِ مُغان و شرابِ ناب کجا؟چه نسبت است به‌ رِندی صَلاح و تقوا را؟سماعِ وَعظ کجا نغمهٔ رُباب کجا؟ز رویِ دوست دلِ دشمنان چه دریابد؟چراغِ مُرده کجا؟ شمعِ آفتاب کجا؟چو کُحلِ بینشِ ما خاکِ آستانِ شماستکجا رَویم؟ بفرما ازین جناب، کجا؟مَبین به سیبِ زَنَخدان که چاه در راه استکجا همی‌ رَوی ای دل بدین شتاب کجا؟بِشُد! که یادِ خوشش باد روزگارِ وصالخود آن کِرِشمه کجا رفت و آن عِتاب کجا؟قرار و خواب ز حافظ طمع مدار ای دوستقرار چیست صبوری کدام و خواب کجا؟نوازنده:#Alireza__Paknia##ganjoor#Hafez#حافظ