Medytacje i Podcast Emocje

Wyobraź sobie świat, w którym każda etykieta – narcyz, borderline, psychopata – jest jak brokatowy filtr na TikToku: pozornie ułatwia zrozumienie, ale zamienia ludzkie historie w memy, a ból w kontent. W tym odcinku Podcastu i Medytacje Emocjepro prowadzonym przez Vivian, zanurzymy się w zagmatwany, często niezrozumiany labirynt zaburzeń osobowości z tzw. „wiązki B”. Vivian rozprawia się ze szkodliwymi uproszczeniami i internetową psychoedukacją spod znaku „narcystyczny ex check”.Odkryjemy jak algorytmy społecznościowe zmieniły rozstania w quizy z psychiatrii, a narcyzm stał się powodem większości relacyjnych dram. Vivian zaprasza do galerii pękniętych luster, pokazując że za każdą diagnozą stoi prawdziwy człowiek – często zamknięty w zbroi własnych mechanizmów przetrwania. Wyjaśni, czym różni się psychopata od socjopaty, czemu histrioniczność to nie tylko gra na Instagramie i skąd bierze się epidemia zaburzeń w internecie.Dowiesz się, dlaczego współczucie i nauka to lepsze przewodniki niż internetowy lincz. Nauczysz się rozróżniać styl od zaburzenia osobowości, odkryjesz jak kontekst kulturowy potrafi wywrócić diagnozę do góry nogami, oraz że granica między geniuszem a „trudnym typem” jest zaskakująco cienka. Zaparz kawę, ścisz wewnętrznego krytyka i ruszaj z Vivian w podróż, gdzie nauka spotyka empatię – a czasami „suchy żart o DSM-5” powie Ci więcej o człowieczeństwie niż sto instapostów o relacjach. Emocjepro: brokat pryska i zostaje prawdziwa refleksja (mamy nadzieję).

✨ Przestrzeń, oddech i dzikie małpy w głowie – czyli jak nie zwariować, medytując w nowoczesnym chaosie ✨Z tego odcinka “Podcast i Medytacje Emocjepro” wynoszę kilka bezcennych lekcji – dalekich od instagramowych porad typu “po prostu oddychaj”. Vivian prowadzi nas przez tętniącą symbolami medytację, gdzie nie musisz być miła, produktywna ani nawet spokojna. I to właśnie jest nauka, którą warto zabrać do pracy (i do życia).Oto 3 kluczowe wnioski z medytacji prowadzonej przez Vivian:• Oddech jako kotwicaNie musisz robić z oddechu popisu siły. Wystarczy zauważyć, jak oddychasz. To nie wyobrażenie, to czucie – oddech staje się Twoją kotwicą w świecie pełnym bodźców, wymagań i, nieodebranych telefonów. (ACT, Hayes et al., 2006)• Nie musisz być idealna, żeby medytowaćW tej praktyce nie chodzi o to, żeby być “lepszą wersją siebie” czy “mieć pusty umysł”. Twój umysł to rozbrykana małpa, która trzyma za ogon lęki, zakupy i wczorajsze wpadki. Sztuka polega na wracaniu do oddechu, nie na walce z myślami. (DBT, Linehan, 2015; CFT, Gilbert, 2010)• Czułość bez przymusuNie musisz udawać, że jest OK. Możesz siedzieć na swoim kocu w swoim tempie, z półuśmiechem, który nie jest deklaracją szczęścia, a sygnałem: tutaj nie ma zagrożenia. Twoje ciało może być dokładnie takie, jakie jest – bez poprawek, bez krytyki.Ta medytacja to nie reklama spokoju, to przypomnienie, że obecność zaczyna się tam, gdzie kończy się presja.I pamiętaj: jeśli Twój umysł właśnie odleciał, gratulacje. Jesteś człowiekiem.Polecam odcinek – a Wy, jakie macie swoje kotwice, gdy małpa w głowie rusza na nowe przygody?#psychologia #medytacja #emocje #oddech #mentalhealth #pracazemocjami #VivianFiszer #Emocjepro

Spokojna jak Mech, Zakorzeniony jak Drzewo: Osiądź w Teraźniejszości z EmocjeproGdyby umysł był strumykiem, już dawno utopiłabym się w liściach. Na szczęście, można nauczyć się patrzeć, jak wszystko płynie… Mindfulness, medytacja, cierpliwość do siebie – w teorii brzmi jak menu z wegańskiej restauracji: zdrowe, modne, ale i tak po godzinie chcesz zjeść frytki. Jak mantra powtarzamy sobie, że trzeba „być tu i teraz”, choć najczęściej jesteśmy wszędzie, tylko nie w tym momencie. Głównie w 528 powiadomieniach na WhatsAppie i w odświeżaniu Instagrama, żeby zobaczyć, ile polubiło nam post o byciu offline.W nagraniu leżą jednak cenne grudy terapeutycznego złota. Serio, nie ironizuję (tym razem). O czym tak fachowo mruczy do mikrofonu? O tym, że nie musisz być joginem, żeby znaleźć choć milimetr ciszy w mentalnym chaosie. Ani nie musisz, uwaga, być spokojna. Możesz siedzieć na ławce jak wielomilionowy pomnik ambiwalencji i dalej – cytując klasyka mindfulness z osiedlowych plakatów – „po prostu być”.Zacznijmy od pozycji siedzącej, tu mała dygresja: większość z nas i tak nie umie siedzieć – jesteśmy bardziej rozklekotani niż krzesła z Ikea po dwóch przeprowadzkach. Nieważne. Kluczowe jest, że wcale nie musisz siedzieć sztywno jak na lekcji religii w dzieciństwie. Możesz się rozluźnić. „Jak wysokie drzewo, które sięga do nieba, ale zarazem giętko ugina się pod wiatrem.” Chodzi o to, żeby sobie pozwolić na naturalność. Mieć plecy jak dąb, ale głowę pełną chaosu – i to jest OK. Sprawdzasz stopy, ramiona i twarz: czy są rozluźnione. Przesłuchujesz własny oddech, próbujesz oddychać „naturalnie”… i wtedy pojawia się ona, cała na szaro – myśl. „Co miałam zrobić jutro o 14:00?”, „Dlaczego powiedziałam to na zebraniu klasowym w 2004?”, „Czy sąsiad naprawdę wyrzuca śmieci o 2:00, czy mi się śni?”I właśnie tu, na scenę, wjeżdża złota zasada DBT (bo przecież nie byłabym sobą, gdybym nie rzuciła skrótem terapeutycznym): Nie walcz z myślami, po prostu patrz, jak się pojawiają, i pozwól im odpłynąć – każda myśl, która pojawia się w twojej głowie, to liść na wodzie. Pojawia się, płynie, czasem kręci kółka na wirach, i… odpływa. Nagle nie wszystko musisz „ogarniać” i „mieć pod kontrolą”. Nie musisz własnoręcznie łowić tych liści, robić z nich zielnika, katalogować traum dzieciństwa i analizować pod mikroskopem. Możesz po prostu tylko patrzeć.A życie? Przychodzi i daje taki plot twist jak HBO – masz mieć myśli, masz mieć emocje. Nawet jeśli są ciężkie, poskręcane, porwane przez wiatr jak te liście w nagraniu. To normalne. Co za ulga.

Wyobraź sobie, że zwykła podróż samochodem może zamienić się w magiczną praktykę obecności, niczym baśniowa podróż przez krajobraz twoich zmysłów i myśli. W dzisiejszym odcinku Podcastu i Medytacje Emocjepro, Szymon zabiera nas w niezwykłą jazdę-autem — bez konieczności zamykania oczu czy próbowania „odlatywać” głęboko w relaks, lecz z pełną, świadomą obecnością tu i teraz za kierownicą.To nie jest zwykła medytacja — to zaproszenie do odkrywania uważności w najbardziej codziennych chwilach: gdy dłonie spoczywają na kierownicy, ucho wychwytuje szum silnika, a oczy łapią feerię barw mijanych świateł i rejestracji. Z nutą poetyckości Szymon prowadzi ciekawe skanowanie ciała i pozwala przemykającym myślom być tylko pasażerami, nad którymi nie mamy obowiązku się pochylać. Każdy zakręt i czerwone światło mogą stać się przypomnieniem, że droga jest ważniejsza niż cel.Ten odcinek to pulsująca energia życia, delikatna autoterapia i szczypta sarkazmu wobec świata „prostych” rozwiązań psychologicznych. Zanurz się z nami w refleksji, jak codzienna droga może być praktyką wdzięczności, obecności i poczucia cudowności nawet w najprostszych momentach. Po prostu jedź… i bądź.

Tym razem Vivian zaprasza nas do niezwykłej podróży w głąb siebie, gdzie metafora lotu samolotem i głosów na pokładzie staje się drogowskazem dla osób doświadczających intensywnych myśli, trudnych emocji czy głosów. To sesja, która nie tylko koi, ale też odczarowuje codzienną walkę z własnym umysłem. W Emocjepro, jak zawsze – zero banałów, maksimum uważności, konkretne narzędzia i psychologiczna szczerość.🔑 Kluczowe wnioski z:Nie musisz uciszać swoich myśli i głosówVivian pokazuje, że myśli – nawet głosy albo te natrętne czy krytyczne – nie są czymś, z czym należy walczyć. Możesz je zauważać, ale samodzielnie trzymać stery swojego życia.Metafora pilota i pasażerówTo Ty jesteś pilotem swojego samolotu-życia. Głosy (myśli, emocje, wątpliwości) mogą szaleć gdzieś z tyłu, ale to Ty decydujesz o kierunku lotu.Medytacja to nie wyścig po spokój, lecz akt obecnościNie chodzi o to, by być idealnym, spokojnym lub „naprawionym”. Wystarczy być. Każdy oddech to nowa szansa na powrót do siebie, nawet gdy wokół burza.Dla wszystkich, którzy czasem czują, że własna głowa jest zatłoczonym samolotem, ten odcinek działa jak mapa i przewodnik po wewnętrznej nawigacji. 🛬 Sprawdź cały odcinek na Emocje.pro i odkryj, jak iść przez życie z odwagą, nie wypadając z kokpitu nawet, gdy głosy szaleją.