Sögur af engu og öllu.

"Ég fékk frí til að fermast í kirkjunni.  Eftir athöfnina fór ég niður í fjöru þar sem var beðið eftir mér og farið var gegnum brimskaflinn fyrir utan á opnum bátnum."

eins og segir i sögunni af Góða dátanum Svejk að flugurnar á knæpunni Bikarnum dirfðist að skíta á myndina af keisaranum sem leiddi af sér að knæpueigandinn fékk á sig fangelsisdóm.

Víst má segja að atlaga var gerð; á síðustu dögum árins sem kvaddi, að þöggununni.

Vikur nú sögunni aftur að miðaldra heimilisföðurnum.  Þegar hann sá hvað leiðréttingarforritið hafði sent frá sér í hans nafni varð hann sem fyrir eldingu.   Í stað krúttlegra jólakveðju um Gleðileg jól...stóð orðrétt: Eðlilegt hól.  Guð gefi þér herfilegt hár.  Klökkur yfir liðnum tárum.

Eldri bræður mínir voru hjálplegir við að standa á ristinni og tágberginu til að stækka fætur mína.  Þannig að ég mátaði vel í jólaskóna.